Hoe de expertise in Inkendaal het verschil maakte voor Helmut

Op 30 maart 2023 voelde Helmut (44) tijdens een teambuilding plots zijn arm en been niet meer. Hij kan zijn collega’s nog net vragen de ambulance en zijn vrouw op te bellen, voordat ook spreken niet meer lukt. Het verdict? Een hersenbloeding. Hoewel Helmut het bewustzijn niet verloor, heeft hij geen herinneringen meer aan de eerste dagen in het algemeen ziekenhuis. Na vijf dagen wordt hij alerter en verhuist hij van intensive care naar mid care. Toen al wist Helmut dat hij nog een lange weg naar herstel te gaan had.

Helmut wist meteen dat hij in revalidatieziekenhuis Inkendaal wilde komen revalideren. Hij zag dokter E. Peeters ooit in het programma Topdokters en besefte bovendien dat hij geen tijd te verliezen had als het op zijn revalidatie aankwam. Het frustreerde hem dat het therapieprogramma in het algemeen ziekenhuis zo beperkt was. Helmut was dan ook enthousiast toen hij op 24 april werd opgenomen in Inkendaal. “Het was goed weer toen ik aankwam en de parasols in de patio stonden open. Dat gaf me een beetje een Club Med-gevoel”, grapt hij. Al kwam Helmut hier geen 13 maanden op vakantie, integendeel: hij werkte elke dag hard aan zijn herstel.

De expertise in Inkendaal

Ergotherapie, kinesitherapie, logopedie en gesprekken met de psycholoog maken deel uit van het programma. Intussen verruilde hij de logopedie voor groepstherapieën zoals sport, koken en een aangepaste therapie met als doel opnieuw zo goed mogelijk deel uitmaken van de maatschappij. Een groep revalidanten maakt hierbij samen met de therapeuten uitstappen en leert bv. het openbaar vervoer gebruiken. “Je kan binnen de muren van het revalidatieziekenhuis veel zaken opnieuw leren, maar sommige obstakels kom je pas in de buitenwereld tegen, want die is niet afgestemd op mensen met een beperking”. Hoe neem je bv. veilig een roltrap: zet je eerst je ‘goede’ of eerst je ‘slechte’ been, waar houd je je vast? “Binnen de veiligheid van zo’n therapie lukt het om die obstakels te overwinnen,” vertelt Helmut.

Waar een wil is, is een weg. Daar is Helmut volledig van overtuigd. Zijn doel was niet zo snel mogelijk, maar zo goed mogelijk weer naar huis terug te keren. Hij wil zijn echtgenote en zoon niet ‘tot last’ zijn, hij wil zijn steentje kunnen bijdragen in het huishouden en wil dat zijn gezinsleden gerust zijn wanneer hij alleen thuis is.

Als onderdeel van de revalidatie gaat Helmut in het weekend naar huis. Als hij daar op moeilijkheden stuit, bv. aardappelen koken lukt, maar ze afgieten niet, dan zoekt hij tijdens de week samen met de therapeuten naar oplossingen. Of het nu om een aangepaste techniek of een hulpmiddel gaat, hij kan rekenen op de expertise van het team. Helmut geniet enorm van op restaurant gaan, maar kon een tijdlang niet met mes en vork eten. De therapeuten maakten voor hem een hulpmiddel op maat, waardoor een restaurantbezoek terug tot de opties behoort.

In Inkendaal ben je niet alleen

‘Waarom ik?’ vroeg Helmut zich de eerste dagen na de hersenbloeding vaak af. Aangezien hij een eenpersoonskamer had en geen weet had van andere patiënten met een hersenbloeding op de afdeling, voelde hij zich alleen. In Inkendaal voelde hij echter meteen dat hij niet alleen was. Hij ontmoette er lotgenoten en putte moed uit de gesprekken met hen. Intussen is Helmut degene die nieuwe revalidanten aanspreekt en aanmoedigt.

Wat hem ook aanmoedigde tijdens zijn opname, waren de filmpjes die de therapeuten tijdens de therapie maakten. Zo kan hij op mindere dagen zijn voortgang in beeld zien. “Terug kunnen stappen, dat onthoud je. Maar dat je ook beter en sneller leert stappen, dat zie je zelf minder goed.”

Helmut bereikte intussen al zijn doelen: opnieuw leren stappen, het huishouden doen en koken. “Ik kan mijn plan trekken, en leer bepaalde taken intussen sneller en efficiënter te doen.”

En nu?

Op 31 mei 2024 mag Helmut naar huis. Hij voelt dat hij er klaar voor is. Hij zal nog een tijdlang dagelijks kine krijgen en daarnaast naar de ambulante revalidatie in Inkendaal komen. “Ook op de ambulante dienst kan ik de therapeuten taken voorleggen die nog niet goed lukken,” weet Helmut. Het voelt goed om te weten dat hij hier nog steeds terechtkan voor ondersteuning.

Helmut maakt zich nog een beetje zorgen over hoe hij zijn dagen thuis zal vullen, maar is intussen naarstig op zoek naar g-sport in de buurt en mogelijke hobby’s. Ook vrijwilligerswerk doen behoort voor hem tot de mogelijkheden. Hij heeft nood aan sociaal contact en wil graag waar hij kan zijn steentje bijdragen en anderen helpen. Hij wil via CARA opnieuw zijn rijbewijs behalen. In afwachting daarvan leerde hij met een scootmobiel rijden en verdiept hij zich in de mogelijkheden van ziekenvervoer en het openbaar vervoer.

Helmut is nog steeds ongelooflijk blij dat hij in Inkendaal kwam revalideren. “Ik ben dankbaar voor Inkendaal en de expertise hier. Naar hier komen was een goede beslissing,” besluit hij.